Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Het is een van de bekendste uitdrukkingen die ons Nederlanders typeert. En we zijn er trots op. Wanneer we naar de Amerikanen kijken moeten we zelfs een beetje lachen. Wat een echo's lopen daar rond.. Maar ik vraag me af of dat nuchtere van ons eigenlijk wel zo goed is?
Doe maar gewoon normaal
Groots dromen voelt arrogant. Waar haal je het lef vandaan om te zeggen dat je miljonair wilt worden, directeur van een eigen bedrijf of een wereldberoemde kunstenaar. "Ga maar gewoon eerst je school afmaken en zoek een fatsoenlijke baan. Doe maar gewoon normaal". Je moet in het bezit zijn van een zeer eigenwijs karakter wil je tegen deze woorden ingaan. Vaak worden ze namelijk uitgesproken door mensen waar je tegenop kijkt of die je lief zijn. Het gevolg? Je droomt, maar dan wel binnen de gebaande paden. Je houdt je dromen klein.
Tegelijkertijd zie ik dat er veel mensen zijn die dingen doen in het leven waar ze niet gelukkig van worden. Ze zitten vast in een baan, relatie of lichaam waar ze niet tevreden mee zijn. Laat ik vooropstellen dat ik het helemaal eens ben met het feit dat je dankbaar moet zijn voor wat je hebt. We zijn namelijk een stelletje bofkonten hier in Nederland. Alleen wat is er zo erg aan dromen over meer? Waarom wordt het zo snel bestempeld als verwend, arrogant of waanzin?
Wat als het anderen wel lukt?
Sommige van ons hebben er lak aan en spreken vol trots uit waar ze van dromen. Enkele daarvan bereiken deze doelen ook. Vaak komt dit omdat ze geholpen worden door anderen. Als je uitspreekt wat je wilt in het leven, dan hoef je het niet allemaal alleen te doen. Vrienden, familie, maar ook onbekende zullen je helpen op weg naar je droom. Wij mensen vinden elkaar helpen ontzettend fijn. Het geeft ons namelijk een goed gevoel als je een ander blij kunt maken. Wat ons niet blij maakt?
Kijken naar een ander die jouw droom leeft. Dat maakt ons een beetje jaloers. Het doet pijn om te zien dat een ander wel het lef had om tegen de stroom in te zwemmen en zijn dromen achterna te gaan terwijl jij mee dobbert met de massa. En dat is gek, want je doet toch precies wat iedereen altijd tegen je zei? Gewoon normaal..
Wat is jouw droom?
Het voelt misschien een beetje ongemakkelijk, maar ik wil je toch uitdagen om na te denken over die grote droom. En niet alleen nadenken. Nee, zet hem ook op papier. En als hij dan op papier staat, deel het dan eens met een ander. Gewoon omdat het kan. Om te kijken hoe het voelt. Om te voelen hoe het kan zijn om even niet normaal te zijn, maar meer dan dat.
"Wat zou jij willen doen als alles mogelijk was?"